Во трагичен и гротескен колаж на извлечени сакрални делови од верските храмови од трите вери, со цитати и плакати, со содржини со кои се одречуваат душата и верата, и овде се допира трасцендентното, централно прашање: што по смртта на човекот?
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во неговата душа се сплеткуваат трагичното и смешното. И меѓу нив граница нема.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)