Лесно можеме да сфатиме дека во западните уметности на слухот и видот им одговара комплексен, развиен, на ниво на „теорија на сетилното” воздигнат предмет, а тоа се музиката и ликовната уметност.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Тука се поставува прашањето, што се случува со таканаречените материјални, значи по традиционалните мерила пониски сетила, мирисот, вкусот и допирот, пред сè со последново сетило, допирот, кој што по општите претстави е прилично анимално, валкано, вулгарно сетило.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)