трет (прид.) - поглавје (имн.)

Можеше да почне со третото поглавје на Големата Книга.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Наеднаш, како што човек прави понекогаш со книга за која знае дека ќе ја прочита и препрочита секоја нејзина страница, ја отвори на друго место и се најде кај третото поглавје.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако Борхес го претвориме во логоцентричен татко, во поседник на трансценденталниот означеник, собирач на Негативноста, тоа би значело да се искриви мислата на Дерида.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пред третото поглавје од првиот дел на „Платоновата фармација“, во Дисеминација, Дерида има три епиграфи, два од Борхес и еден од Џојс.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Вториот епиграф од Борхес во третото поглавје од првиот дел на “Фармацијата” - како што видовме - го повторува Борхес од првиот навод, а сепак и го надмавнува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Одломката од Џојс е идентификувана: потекнува од Портретот на уметникот во младост, и гласи вака: “чувството на страв од непознато го допре срцето на неговата досада, страв од симболи и знаци, страв од човекот налик на сокол чиешто име го носеше полетувајќи од своето заточеништво на крило исплетено од врба, Тот, бог на писателите, кој со трска пишуваше врз таблица и на својата тесна ибисовска глава носеше рогата месечина.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)