трикратен (прид.) - суштина (имн.)

Која „реалност“? Вилхелм Ваисхедел ја одредува на трагата на современиот неоплатонизам: „апсолутот во својата трикратна суштина како извор, темел и довршување на нештата и луѓето како и на самото уметничко дело.“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ако уметноста - според Ваисхедел - ја има смислата на откривање на метафизичкото, овие егзистенцијални одредувања покажуваат дека класиката и маниризмот навистина во една „двократна“ смисла ја прават видлива реалноста.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)