турски (прид.) - кафе (имн.)

Пиеше црно турско кафе и пушеше жолт како смил најубав тутун...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Портирот не праша од каде сте, не се интересира за пасошот, важно е прво да ве смести во хотелската соба, да ви ги покаже леглата: чистиот чаршав, јорган и перница, да наплати кога ќе си одите и дури да ве почести со едно убаво турско кафе за „алашверишот“ Хотелите во Истанбул се и скапи и евтини.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Вечерта, по малку уморна, се враќав од работа во тој стан каде ме чекаше истата екипа. Пак како и утрото, варев турско кафе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Веќе ми имаше кажано дека се одвикнал да пие турско кафе, дека таму пиел филтер, но еве сега има прилика пак да се навикне.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во најубавиот хотел „Барон“ никогаш не сум спиела, ама сум испила 3 000 турски кафиња со по пет коцки шеќер.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но, искрено, мене ниедно кафе тука не ми е така убо како нашето, турско кафе.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Вистинското турско кафе е како жежок и сладок бакнеж... – гласно се насмеа домаќинката и отиде да распали оган.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тоа е вистинското турско кафе, а не тоа што се служи во кафеани.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Две турски кафиња – замолив.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Не знам дали знаете, ама ако не знаете ќе ви кажам дека вистинското турско кафе не се вари на оган и на пламен и ниту на плоча загревана со електрика, туку само на спуза.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)