Но, мене токму тоа ме плаши оти креативниот сон, толку потребен на театарските дејци, може лесно да стане идентичен на оној на книжевниците, то ест на оние, кои само покриени со туѓи пердуви, можат да засонат.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)