убав (прид.) - момче (имн.)

— Демек така, а? Толето од Трајка Кулиќев? Убав, машала, убав момче си одбрала. Нека е аирлија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Коста бил убаво момче: среден по раст, бело и тркалезно лице, со црни очи и коса.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Даде кратка проценка на новиот лик: „Убаво момче, но несигурно во себе.“
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)