убав (прид.) - птица (имн.)

О, потомци, островјани на бесконечноста, љубовта кон вас нè прави неранливи. * * * Немало потреба да се мачиш и да ми пишуваш, сине, зашто мајка, како Исуса, писмо не знае!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Но каде и да си и зошто и да си мајка тоа добро го знае: на сонот ми доаѓа една убава птица и само удира со крилјата на нашата стара порта, само удира...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Се разнежнував кога ја гледав, полугласно шепотев: „Ова си ти, оваа мила убава птица“.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Со испотени и крвави прсти од бодликавите жици ги брка убавите птици.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)