Грозно ми е да помислам сега за ова страшно дувло што насекаде сее ужасна смрт.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Беа и задоволни, онака како што се може да се биде задоволен по некоја ужасна смрт, на која ѝ претходела уште поужасна болест, од тоа што веќе нема да го гледаат Големиот Ристана како го влече својот плач по нивните темели со раскрвавените палци на нозете.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)