Она што е „затврднато“, како згуснатата маст или восок, ќе го омекне топлината на уметникот за да му даде еден почовечен облик.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Бојс имал намера овој принцип да го примени „не само на уметничките форми, туку и на општествените, правните или економските форми па дури и на земјоделските... или образовните проблеми“.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Уметноста, според Бојс, истовремено е процес на самоизлекување и општествено исцелување.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Како културна активност којашто може да се согледа во многуте уметнички форми и во многуте струи на современото мислење, она што сакам да го наречам постмодернизам во основа е противречно, решително историско и неизбежно политичко.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Сакам да ги користам сите можни изразни средства што се во некоја врска со другите уметнички форми коишто постоеја во Европа - сликарството, на пример, кое исклучително ме интересира - за да можам да го остварам тој вид на идеален филм.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
И, иако опсегот на овие можности за доживување кај секој поединец е различен и ограничен, сепак психоделичното доживување им отвора нови психолошки видици и огромни можности за креативни рекомбинации и дескрипции во уметничка форма.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Со искусните корисници на дрога се случува друго, бидејќи тие најчесто не работат за време на директното делување на дрогата, туку создаваат, односно ги транспонираат своите психоделични перцепции во уметнички форми дури по некое време, откако ќе дојде до опоравување на когнитивните и моторни функции.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
И покрај големиот број на дроги кои творците низ историјата ги користеа за поттикнување на креативноста, сметам дека психоделичните дроги имаат посебно значење за творештвото, првенствено затоа што, во една фаза на своето делување, нудат најсодржински и непознати искуства, кои надарените личности можат потоа да ги транспонираат во уметничка форма, без оглед на цената што ја плаќаат, а таа неретко може да биде висока, што ќе го видиме од подоцнежните излагања.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Јапонската наклонетост кон посредноста и непотполноста претпоставува хомогена култура која ќе може да чита помеѓу редови, а збирот на стандардни уметнички форми и методи кои се развивале со текот на времето овозможуваат квалитетот да биде точно измерен, што му одговара на едно до детали раслоено општество.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Немав ниту потреба, ниту сила да ѝ објаснувам дека голото практицирање на фолклорните форми нужно води кон нивна политизација и идеолошка злоупотреба, кон еден ситноуметнички, малограѓански дух на паланката кој бара политичка поддршка за да остане жив, да опстане во живата конкуренција на светските уметнички форми.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Перформансот, како перформативна уметничка форма, повторно оживува и тоа како речиси дефинирана форма, што никогаш, всушност, не била негова намера.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Мислам дека поинакви рамки можно е да се бараат само вон христијанската традиција која го фиксирала нашето чувство на тело, потаму на исток и во традиционалните општества воопшто коишто развиле побогата традиција на телесни техники.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Бродвејскиот мјузикл, како настрана уметничка форма, затоа е погеј отколку што некогаш ќе може да биде кој било геј-маж, кој било со геј-идентитет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
„Меѓусебните проникнувања никогаш не биле поголеми, а непречениот развиток на идеите толку општ, соработката меѓу центрите на творештвото во Европа толку тесна и нераздвојна” (Бруно Томас во каталогот на изложбата “Триумф на маниризмот”, Амстердам 1955). Maniera во Европа меѓу 1550 и 1650, и помеѓу 1890 и 1950, поттикната од толку повеќеликата и сестрано доживеана Идеја, сите нови уметнички форми ги обликуваше во украси, покуќнина, облека, направи, прибор, чинии и чаши, керамика.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
„Не се надминуваат само границите меѓу народите, земјите, јазиците, туку и отпорот на духот и материјата”.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)