И последните лисја се одронаа од пазувите на спасителот, и оро развиори А ноќта ко уплашена срна се стутка зад голите карпи Росно утро, врз моето чело, во хаосот на мислата...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Ко разбрануван океан чувствата притискаат и морничаво тонат во нов бран на илузии, твоите живо разиграни очи, очи, на уплашена срна пред чекорот на лавот, кралот на животинскиот свет, во шумските тријaголници, солзат...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Мара со очи на уплашена срна гледа во растрепереното пламенче; Јана скришум брише солза; Аргир, кој има очи на риба - ококорено, студено и безбојно гледа кон излезот, чиниш некого чека-исчекува, гледа со поглед на гладно прасе, упорно, засекливо дури во мракот погледот негов пронижува ко сврдел и буди морници...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)