Бавно го подигав погледот – торзото над стаклената витрина беше малку подгрбавено, затскриено од шаката што лежеше на масата сосема близу ковчеста, темножолтеникава, со фини влакна по долгнавестите прсти.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)