Луан Старова, носител на француска култура, познавач и преведувач на Гијом Аполинер, Френо, е автор на една фасцинантна алегорија.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Постои нешто што е француска култура, но таа ниту универзално ниту во својата целина не ги опфаќа сите поединци кои себеси се определуваат како Французи или кои, во даден миг, престојуваат во границите на француската нација.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Истовремено, некои општествени практики што одат со виното ѝ се особени на француската култура и, иако во тие практики не учествуваат ниту повеќето Французи, да се биде Французин значи да се биде восприемчив за културните значења на пиењето вино, да се има каков-таков став кон практиката на консумирање и уважување на виното, макар било тоа и практика на целосна рамнодушност или отфрлање.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Едгар Морен ќе ги открие фрагментите на своето балканство наследено од своите родители, солунските сефарди, поради што можеби и никогаш нема да биде целосно интегриран во западната француска култура.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Националната унија на француската култура и библиотеките го препорачува ова одлично дело во својот жанр.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)