Со тоа - сакал авторот или не - во целото дело стварноста на вистината, односно на вистинитото, ја проширува и на измисленото (кое токму вистинитоста го претвора во стварно).
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Постои една заедничка карактеристика на целото дело: се чувствува дека тоа е пишувано со задоволство.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)