ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

„Целиот филм е како прехрамбен канал, од устата до анусот“, вели Гринавеј оправдувајќи го гадењето на гледачите кои по европските премиери во октомври 1989. се најдоа навредени и скандализирани.

Инаку, самата приказна во „Бебето на Макон“ е едноставна и заличува на некаква апокрифна варијанта на Новиот завет: една грда, стара жена (под маска) раѓа особено продуховено дете; нејзината убава и интелигентна ќерка (маестрална улога на ....) го користи детето за сопствена промоција, но и за добробит на градот Макон; се покажува дека детето има многу помоќни способности отколку што претпоставувала итрата ќерка- девица; обидот таа да ја загуби својата невиност од страна на еден локален високодостојник завршува со смрт на младичот; девојката сфаќа дека детето е тоа кое ја предизвикало смртта и таа го убива детето; за казна, осудена е да биде силувана од цела чета војници; таа умира, а низ целиот филм присутната публика (измешана со актерите на театарската сцена) на крајот вели „Каква добра глумица!“

Впечатоците натежнуваат, ги бележиш, колку можеш и додека тоа го правиш пред себе гледаш цел филм од сето она што се случило.

Туркање во кујната на неколку протагонисти во исчекување нешто да се случи имаме во Kitchen, каде Еди Сеџвик кива во текот на целиот филм.

Оваа постапка постигна врв во Јаже (1948), во кој нема резови; може да се каже дека целиот филм, поради постојаното движење на камерата, е еден единствен долг кадар (Составен е, всушност, од осум кадри по десет минути - еден кадар за секој колут).

Тепачките во салуните, или она што во вестерните го работат кога ќе го нокаутираат главниот јунак или кога еден тип ќе собори друг на масата која под нив се крши - тие во салуните секогаш кршат барем една маса - секогаш се снимаат оддалеку.

Чамец за спасување (1944) беше обид интересот на публиката да се одржи цело време и покрај тоа што целиот филм се одвива во многу ограничен простор.

Зборувам со нив, им објаснувам што се случува во сцената, што сакам да постигнам со таа сцена, зошто прават некои одредени нешта - бидејќи актерите се врзани за приказната, но еден единствен поглед може различно да влијае на таа приказна.

Има едно црно перичиште што го носи цел филм и добива перитонит и мажена е за Џозеф Котен или таму нешто...