црвен (прид.) - панделка (имн.)

Полека, за изненадувањето и неизвесноста да траат подолго, Ивона полека со своите тенки долги прсти ја одврзуваше црвената панделка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ако не оставиме да ги осветат грчки попишта, а ние нема да оставиме, ако писмото во црквата биде наше, а не грчко, ако децата во училиштето не учат наше писмо, а не грчко, ако во општината се служиме со наше писмо и наш јазик, црквата, општината и училиштето ќе бидат наши а не грчки, вели Максим Акиноски и ја зема од скутот тутурката која на краевите и на средината е заврзана со црвена панделка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Откако го направува тоа, левата рака со тутурката ја положува на земја, а со десната полека, претпазливо, почнува да ја одвиткува тутурката и кога сосема ја одвиткува, на неа останува една друга помала тутурка и исто заврзна со црвена панделка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Благица дојде многу загрижена од училиште. Седна до масата, лицето си го потпре во малите дланчиња и додека очите и се полнеа со солзи, црвените панделки се навалија како две овенати рози.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Зад шишињата ракија пронајде кутија за чевли заврзана со црвена панделка, нејзината омилена боја.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И почнав да се облекувам само во црвено: црвен фустан, црвени чорапи, црвени панделки во косата, црвени мартинки на рацете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кученцата со црвени панделки се задолжителни – да подлајуваат во себе додека дамите во црвени чевлички да го фатат ритамот на промените.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)