Професорката Каљопи не ни предава македонски, туку немски, а на нејзино место е една тиха, дробнолика, со силно црвена уста, со коси веѓи и мали очиња.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Младото тело беше припиено до неговото, масата од темна коса му го допираше лицето и - да ! таа навистина го крена лицето и тој ја бакнуваше големата црвена уста.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во долината осамени скитници црвени усти од каменот на сушите а небото во боите на морето на мојот осамен Полуостров.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)