човечки (прид.) - ветар (имн.)

Умот, раздвижен од побудите на Светоста на човечкиот ветар, ја менува својата форма, затемнувајќи се или осветлувајќи се – застана старецот, подземајќи од чистиот воздух.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)