човечки (прид.) - дух (имн.)

Каде ти е заклетвата, Леме, младинскиот морал, човечкиот дух?
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
(...) Оваа филозофија на историјата бара метода спротивна од онаа што ја фалеше Волтер: наместо бесконечната човечка пластичност да се подвргне на наводно еднообразен аршин или некаква иста способност, наместо “оваа или онаа особена египетска доблест да се откорне од своето тло, своето време и од детството на човечкиот дух за вредноста да може да ѝ се изрази со мерките на едно друго време”, би требало да се споредува она што е споредливо: египетската доблест со египетскиот храм, Сократ со неговите земјаци и луѓето од неговото време, секако повеќе отколку да се споредува со Спиноза или Кант.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Ти си чуварот на човечкиот дух. Сега ќе се видиш таков каков што си. Соблечи се.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)