арно (прил.) - де (изв.)

И кога Митра, и после ќотекот нарипуваше на Доста, оваа уште повеќе ја дразнеше со Стојовата груба постапка и и се фалеше со него: — Е, арно де, арно.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)