„Влатко, те молам, слези до продавница“, - го вознемири молбен глас на мајка му и безволно ги прифати паричникот и торбата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
„Кога ли ќе му дојде крајот на ова!“ рече Едо повеќе за себе додека безволно ги местеа креветите.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ќе се видиме вечер. Денко безволно ги повлече нозете.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)