безгласно (прил.) - му (зам.)

Те слушнав, безгласно му одговори утот. Како ќе зборуваме – немтуречки?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Лежеше со набрекнати жили и беше нем; усните безгласно му мрдаа и натекуваа како под нив да играа глувчиња.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Усните безгласно му шепотат милосни зборови, за кои ни самиот не знаеше дека ги таи.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ти со мисла, јас со мисла, продолжив. Ќе се разбереме, ќе се зближиме.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)