И сѐ изгледаше задремано, неподвижно, божем целата околина, целата природа се вовлекле во мирување, во бел сон.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Леташе, божем целото поле, целиот простор беше негов.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Мене еднаш еден ми вели, слушај сине, кажи му на тато дека се јави чичко... му го заборавив името, и ми рече да ти кажам, го измочкал камчето.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Застана на едно место и се разгледа наоколу, не толку со љубопитство, колку со важност, божем целиот свет знае дека се вратил и дека е тој тука, но не истиот, туку друг, богат, испеглан и чист, човек од светот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Божем цело семејство сме хирурзи и ги знаеме сите бубрежни болести.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)