брзо (прил.) - го (зам.)

VII Козата брзо го менуваше животот и во нашето семејство.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Девојката тогаш имала петнаесет години и скандалот го објавила Ерменката, мајката, така што полицијата морала да се заземе, меѓутоа сето тоа истата таа полиција брзо го забошотила.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Брзо го зедовме патот до Братислава. Времето беше без снег, но облачно и студено.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Брзам бидејќи те знам од школски денови, Лука”, му одврати тивко Елеазар, рабинот на едната од двете градски синагоги.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се сврте и го здогледа брзо фрлениот поглед на еден човек со кратка брада, долго црно палто и паларија со широк раб на главата, кој брзо го поздрави градочалникот гледајќи да продолжи по својот пат.  „Елеазар”, викна Лука Карер по забрзаниот човек кој застана и го сочека со збунета насмевка.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Беренц го одвитка и само што фрли поглед врз заглавието, брзо го врати погледот кон владиката.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Зад него со истата цврстина стоеше градоначалникот Карер.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Затоа едвај чујно, со ненадејно пресушените усни, седумпати ја промрморува пасхалната желба „Leshana Haba‘a Bi‘rushalayim!“ 3 со која си посакува (и) следната година да оди во Ерусалим, точно во моментот кога стјуардесата поминува со тесната количка низ коридорот на авионот со задреманите патници, нудејќи им го на будните вториот окрепнувачки пијалак, но брзо го одминува белобрадиот рабин кој мрмори со усните помислувајќи дека тој се моли.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Работата врз сиџилите брзо го смири.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Човекот во униформа брзо го вртеше механизмот на полскиот телефон.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тоа ја понесе. И таа, опчинета од маѓепсниот сјај на прстенот, брзо го стави на рака...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Брзо го забележа џипот, иако неговата темнозелена боја одвај можеше да се одвои од бојата на жолто-зелените, веќе подзасушени ливади.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ископа едно камче што личеше на зрно пченка, го вкуси, брзо го плукна и испушти неколку разлутени кукурикања, кои повеќе звучеа како ’ржење.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Се напило убаво и брзо го свртело опавчето, да си ја избрише устата и мустаките но помрднувајќи го толку го здоболело што спискало колку што го држи глас.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Застана до оградата, се огледа наоколу и брзо, брзо го олижа мармаладот од лебот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Таа толку брзо го изговори тоа, дури и Баждар се збуни и шмркајќи зад брадата се доближи до мене и се потпре со едната нога на ѕидот.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тешките патила на малиот Твист брзо го возбудија.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
И Емин, што рипна во реката Дримот та чија матица брзо го свлечка бидејќи со невооружени врази, а пијан некогаш беше се спречкал.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
- А што ако се посомнева во нас? – брзо го прекинува таа – ако нè открие?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Токму ова им требаше и тоа го брзо го постигнаа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ме тресеше некоја чудна треска, во исто време и ме истоштуваше да не можам да останам будна, и ме протресуваше да не можам да заспијам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој ден од сѐ ми се гадеше, од водата и храната, од моето тело, од зборовите, и од воздухот, што со некаква одбивност го вдишував во тенки голтки и брзо го испуштав, и чекав колку што можев подолго до следното вдишување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Раскажувачот брзо го наоѓаше со своите внимателни, скриени в сенка, очи божем не обрнувајќи внимание на задевките, потфрлуваше зајадливо: - Жената, пријателе, го бара тоа што ти го немаш.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Потоа четворица мажи брзо го затрупуваат гробот и кога го извишуваат над земја со лопатите го плескаат одозгора и од страните, прават правоаголна копа од земја а врз неа сеедно и сеедно се сипа снег и завива веавицата и тажат ќерките и снаите стрико Анѓелови.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А тоа, со старецот Акиноски, зошто неговите го однесле во орманот, и покрај што наредните настани брзо го разјаснија, денешниве жители на Потковицата го раскажуваат со страв во душите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа му се доблжи и неочекувано брзо го фати за уво.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Други дела: Шапка од рибина кожа (љубовна приказна, 1996), Стаклен полжав (приказни од интернет, 1998), Кутија за пишување (1999) и романите Ѕвезден плашт (астролошки водач за неупатени, 2000) и Уникат (2004).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Овој ’лексикон’ во 100 000 зборови, критичарите и публиката брзо го прогласија за незаобиколно четиво на новиот век.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но во тој случај Маргарита, ако било што можев да предвидам, тоа е дека во еден момент расеано ќе се сврти кон прозорецот и дека тогаш, во тој случај, Маргарита ќе го види мојот одблесок, вкрстување на погледите на ликовите од тоа стакло врз кое темнината на тунелот става одлики на придушено огледало, го става својот виолетов плиш што се движи давајќи им на лицата живот во некои други рамништа, одземајќи им ја онаа ужасна маска на креда што им ја навлекува комуналното осветлување на возилата а особено, е да, тоа не можеше да го порекнеш, Маргарита, кое ве приморува вистински да го погледнете она друго лице на стаклото бидејќи во магновението на двојниот поглед нема цензура, мојот одблесок на стаклото не е исто нешто со оној човек кој седи наспроти Ана и во кого Ана не смее отворено да гледа во вагонот на метрото, 59 а освен тоа онаа што токму го гледа мојот одблесок веќе не е Ана туку Маргарита во моментот кога Ана брзо го тргна погледот од човекот кој седи наспроти неа бидејќи не е згодно да го гледа, но кога се сврте кон прозорското стакло, таа го здогледа мојот одблесок како демне на тој момент, за благо да се насмевнам, без дрскост а и без надеж кога погледот на Маргарита како птица ќе падне во неговиот поглед.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тој полека ја внесува во пространата соба.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа брзо го вовлекува внатре.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Вешто и брзо го сторил тоа како човек помеѓу чии два чекора секогаш лежеле близнаците животот и смртта тетеравејќи се над темноврела лочка со крената глава, чиниш се потпира на шурката крв, животното се завртило во круг, еднаш двапати и трипати, и таквото движење можело да биде само мртовечки коњски танц, игра и занес на пијанство е умирање.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Го набљудуваше и таткото на неговата сакана, неговиот долг, маркантен нос, неговата нежна руса коса, негуваните долги руси вешто-подвиткани мустаќи и неговите убави, големи, силни раце со кои вешто и брзо го заврши писмото ставајќи точка на крајот со едно театрално движење.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Вештачко дишење!“ Студентот и главниот лекар брзо го одврзаа пациентот, млитаво паднаа екстремитетите и главата, сега веќе бели како тесто, се занишаа, како кај вкочанет пес, ослободени од сталците на вивисекторот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Многу плачев за чеизот, но исто толку брзо го прежалив. Потоа настана криза, потешко се купуваше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Таа протресе со главата, очигледно како предупредување да не зборува, потоа ги раздели грмушките и брзо го поведе по тесната патека во шумата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа уште еднаш брзо го погледна со одбивност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сајм одгриза уште едно парче од темно-кафеавиот леб, брзо го проголта и продолжи: „Зарем не сфаќаш дека единствената цел на Новоговорот е да го стесни опсегот на мислата?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Телото на ибн Пајко го внесоа во џамијата, во дел определен за бањање, и неколку мажи брзо го соблекоа и го избањаа, додека оџата за сето време читаше џеназе намази.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кога ја допре за половината, таа брзо го фати за лакотот, како да сака да го сопре, зашто го разбира и премногу добро.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Таа беше првата што разбра за што се работи. Зашто, кога тој ѝ се пожали дека во последно време не сонува, Влаинката брзо го праша дали е нажален оти нема одговор на нешто?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Потоа брзо го голташе секој збор.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Дури се гордееше што татко му толку брзо го ослободуваше од рацете на таа непозната жена.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Лежејќи во водата, Кала ќе ослабеше некое кило но со јадење брзо го надоместуваше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Јас многу брзо го смирив.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Попот се исплаши, брзо го запали кандилото, но бидејќи пак се смири, не го разбуди.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таа овде брзо го понесе бремето на животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ја извади тапата од шишето, се распули наоколу и брзо го пласна бензинот во камионот.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Горјан ја сврте цевката од „шарецот“ десно, Германецот се поткрена и колку да ја фрли бомбата Горјан брзо го покоси.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Брзо го сопаша селскиот шарен појас.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Во салонот, пред да влезат родителите, брзо го отвори кафезот, ја протна раката и ја погали жолтата канарка, само еднаш. Потоа го затвори кафезот и застана, чекајќи. 24
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Проба со другото ноже, но и тоа му смрзна, па брзо го тргна од водата.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Тресејќи се од страв, го пушти првин едното ноже кон студената вода, но брзо го повлече.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Мачорот Ловџија не знаеше дали да се лути или да се смее, но брзо го фати глушецот и слатко си го изеде пред вчудовидениот мачор граѓанин.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Зар не можеше да ги покриеш со церадата?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Човеколиките брзо го тргнаа. И насекаде се слушаше ракоплескање.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се чинеше дека брзо го заборавивме Ѓорѓи.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Но есента кон крајот на ноември, кога ни рекоа дека ќе заминеме за Романија, еден ден, попладнето, во големиот двор, што го викавме плоштад, некаде во средината, застана пајтонот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога му се доближуваше некој, брзо го извлекуваше и, држејќи го во подигнатата рака и гласно плачејќи, се фалеше: - Бегај! Ќе те удрам, ќе удрам... Најчесто се бранеше плукајќи.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Брзо го повика другиот. И тој погледна.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Изгледа ја претпочинуваше лудницата каде што го прати Маријанти.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во „Којот: Ја сакам Америка и Америка ме сака мене“, 1974, на пример, живеел и се поистоветил со едно животно -којотот - настојувајќи да ја впие неговата топлина.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој е осуден да го повторува овој компулзивен премин поради тоа што открил дека му е тешко да остане топол, и одвнатре и однадвор.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На некој начин, тој брзо го загубил своето топло чувство, својата љубов кон себе, карактеристичен знак на нарцисоидна повреденост.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А.А. брзо го открива платното, како на свеченост кога се открива нова биста.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Љакето брзо го избриша знакот и го израмни пескокот, а Даскалот рече: - Дали сега некој од вас може да се реши да стане да се обиде да го напише знакот што беше напишан.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Сега јас не се навредив од ова што ми го рече Петре Даскалот, ама брзо го поврзав ова со она што ми се случи дома, така што сега навистина ми стана шубе дека нешто се готви.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Србин погледна да не види некој и брзо го спушти на дното на дупката, го покри со земја и брзо- брзо ја запрета дупката.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
За да не заостане, брзо го измерка дрвото со поглед, ги наплука рацете и одмавна, ја закачи ссекирата во стеблото и кога ја тргна рачката да ја откачи, виде оти е лабава.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Со шоферите и најмногу заради Су, тој брзо го учеше англискиот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)