Лежеше на смртна постела Ефрем Ефремов и вака им зборуваше на пријателите: „Се наведнав да се напијам вода од кладенецот, близу до лозјето мое.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
На сите им е понудена работа и кров над глава, ама вака им е поубаво.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Луѓето од персоналот кои порано беа љубоморни на Богдана, сега сосем поинаку гледаа на него задоволни и радосни што вака им ја измени газдарицата, не можејќи да сфатат дали е таа или не е.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Ги повика синовите и снаите, легна врз постелата и вака им рече: „Време е да ја напуштам земната светлина и да си одам во светлината на Божјите ливади и гори.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Којзнае дали на сите вака им иде кога ќе се сретнат со смртта?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)