вака (прил.) - и (сврз.)

И вака и така си присутен целосно мој....
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Јас пазари вака и вака ќе работа вој месец, ќе ми платиш на месецот и ако не ти чини ќе си ода.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Глеј, бре, тревата се раззелени, цвеќето расцути, лисјето треперат, ластовичките летаат, билбилот се растури од пеење, потоците се наполнија вода, пчелите се разиграа во устите на цвеќињата, ментата мириса, а ти само - другар политкомесар тој и тој рече вака и вака, кодошиш, плукаш, се фалиш лево и десно демек непријателот го уништивме, му убивме и му ранивме толку и толку, а наши како да нема...како, бре, нема?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Му велам, вака и вака, коски и черепи најдов горе в планина.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
— Вака и вака, вели и ми го зема лончето за чај, ме води кај цевките за парно затоплување, прескокаме преку жените.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе ти се зададе вака и ќе ти го зачачка носот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го прашуваат еден калуѓер, а тој им вели: Вака и вака.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И ќе ја кренам главата вака и ќе ги гледам кај што се стројат во низи на небото, пиштејќи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се свртев вака и ми врнат солзи ко град, што се вели, од ништо не ми е срам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зар можеше вака и вака, вели и очите ги врти ко лупени јајца.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Зар вака и зар сега, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еден гуштер ми застанал вака и ме гледа, се гледаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се враќа Пецоица дома и прааво кај Пеца. Вака и вака, ја изеле арамиите мисирката.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Еден селанец претрчува до војводата и му кажува: вака и вака. --Вистина? Вистина!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И нагаѓаат едни: така и така, други: вака и вака...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вели: - „Жална мајка и на мртво дете се радува“ , велеше Лазор Ночески и му кажавме на босот: вака и вака: О л ’рајт штом е така - одете, ми вели, оти многу не сакаше дека не му забушававме, ама патот не е одовде донде, преку широка вода оди патот, ни вели,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И одам го извикувам, Му кажувам: вака и вака.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Иди право на мене и ми вели: вака и вака. Јас в земја да пропаднам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога би можел само да седам вака и да го вдишувам тој мирис.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)