вечен (прил.) - запален (прид.)

Велеше јадосано Вита, кога ќе поминуваше крај неа Владо со цигара вечно запалена в уста, - без да ги погледа или одговори на нивниот поздрав.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)