вечерва (прил.) - да (сврз.)

Ајде, сменете ја темата, да не би вечерва да се исклучи струјата поради дефект.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Не обраќајќи ѝ се на никоја посебно, додека уште ѝ го гали образот на малечката, вели, трудејќи се најстарата да го чуе и истовремено во ретровизорот покажува дека би се фрлил во длабочините на погледот што му го нуди малечката, предизвикливо насмеана: „Што би било малечкава вечерва да преспие кај мене, а јас утре да ви ја донесам во Гостивар?“ „Не може!“ вели најстарата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Беше изминала скоро една недела и јас заборавив за тоа, кога Вера, една вечер, покривајќи не по обичајот пред спиење ни рече: - Сакам вечерва да ви раскажам една вистинска приказна.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Првото, што го побара кога се исправи, беше пак онаа негова долга француска пушка и тој сега целата вечер ја чистеше неа на виделината од фенерчето, што реши вечерва да го запали.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но мислата?... Та тој не сакаше вечерва да ја опијани. Да ја потисне. Да ја направи бессилна.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„Те молам, му реков. Ќе одиме пешки, по пругата, до Велес. Морам вечерва да ја видам Луција!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Јас ќе најдам каде да фатам. – рече Луман налутено. – И да ти кажам: другпат да не чекам како вечерва да ми кажеш кој платил кој не.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)