Седната зад баба ми и дедо ми, за разлика од изразите на другите нивни фотографии, самите веќе завлезени во возраст што ја брише ведрината од насмевката, таа девојка со мазно, тркалезно лице од фотографијата, во нас гледа преку полуспуштените очни капаци со еден чуден, повлечен и скромен, а наедно бистар и настојчив поглед.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Ете ни го и Толето веќе завлезе во седумнајсет ошче од Митровден, та не ќе биде лошо да си го удомиме.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)