веќе (прил.) - има (гл.)

Значи, судската одлука е извршна ако станала правосилна и ако истекол рокот за доброволно исполнување на должниковата обврска.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
БН е задоволен од исходите на споровите во кои учествуваше – бидејќи веќе има добиено дел од неисплатените трошоци кои му следуваа како право – што беше и главна цел на тужбите.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Пред настанувањето на спорот таа веќе имаше остварено работен стаж од 27 години во истата фирма.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во второстепена постапка, судскиот совет (во состав Љ. Неделковски – претседател, С. Спасеновска и П. Поповски), со Пресуда ја одби жалбата како неоснована и ја потврди првостепената одлука, донесена во корист на вработениот-тужител.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, тој веќе имаше добиено испратнина од осум плати, во висина од 245.472 МКД (4.025 ЕУР), но беше оштетен за над две и пол илјади евра кои му следуваа, но не му беа пресметани и исплатени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Иако судската одлука во корист на Б. Н. веќе е правосилна и извршна, до овој момент МВР сѐ уште нема исплатено никакви парични средства на трансакционата сметка на тужителот и, како што стојат работите, сè поверојатно е дека предметот повторно ќе биде принудно спроведен и наплатен преку извршител!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Странките се господари на спорот [и тие можат да се договараат за спорните работи или, пак, да ги повлекуваат своите барања] (Paul. – Sent. 1,1,5) Работничката Мимоза Вујошевиќ од Скопје (сега 57-годишна) беше во редовен работен однос во Градската синдикална организација Регионален совет – Скопје, а од 1998 година таа се води како вработена во Сојузот на синдикатите на Македонија – бидејќи ССМ, кадешто има околу 70-на вработени, по трансформацијата е правен следбеник на поранешната ГСО – која, пак, се смета за негов конститутивен организациски дел.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Величковски стравуваше и од застарување на побарувањето – доколку тие плати што фабриката му ги должеше не бидат исплатени за три години, колку што изнесува законскиот рок за застарување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По ова Б. Н., сукцесивно, покренува две тужби – едната за недоисплатената патарина, а втората за недоисплатената хранарина.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Таа и во иднина, без сомнение, повторно би тужела за повре­ дено работничко право, а веќе има покренато тужба против КПУЗ – Скопје за предизвикување мобинг на работно место, за што и посакуваме успех.10 1.  Интервјуто го водеше Стефан Бошковски, на 30.III.2011, во Скопје.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На овој потег, кој се случи во август 2008, Папазова е поттикната и охрабрена од успехот на некои поранешни колеги, кои веќе имаа добиено судски спорови против истиот проблематичен работодавач.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Интересно е тука да напоменеме дека Република Македонија веќе има изгубено неколку работни спорови пред Европскиот суд за човекови права во Стразбур, и тоа токму поради повреда на круцијалното начело за судење во разумен рок, гарантирано во чл. 6 од ЕКЧП.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оваа прилично голема фабри- ка, со преку 250 вработени, а Ангелеска работеше во Секторот за лабораториска анализа, како хемичар во процесот на испитување на млечното производство.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Таа, на секои три или, пак, на секои шест месеци – склучуваше т.е. го продолжуваше договорот за работа на определено време со нејзиниот работодавач.2 Инаку, претходно, веќе имаше остварено повеќе од 13 години работен стаж во печатница – којашто, во неуспешната транзиција, како и многу други велешки претпријатија, отиде под стечај и повторно не проработи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тој се решава за покренување тужба по разговорот со негов колега, кој заради истиот проблем веќе имаше покренато судска постапка и го доби спорот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
До сега таа не учествувала во некој штрајк на работно место, од проста причина што таков и не бил организиран, а додава дека доколку во иднина се организира, ќе биде во „правниот дел на подготовката“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На овој начин синдикатот станува многу понезгоден за манипулација, бидејќи наместо еден лесно поткуплив синдикален лидер или тесно кршливо раководство, тој е составен од многумина самосвесни водачи. 1 3) Предолго траење на судските работни спорови Иако, според УРМ (1991), секој граѓанин може да се повика на заштита на слободите и правата утврдени со Уставот пред судовите и пред Уставниот суд на РМ, во постапка заснована врз начелата на приоритет и итност и иако, законски, во постапката во споровите од работните односи, а особено при определувањето на роковите и рочиштата, судот секогаш ќе обрне посебно внимание на потребата од нивно итно решавање (чл. 405, ЗПП) – сепак, во праксата, работните спорови траат недозволиво долго, па дури и предолго.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, откако нејзините претпоставени одбиваат, па 219 дури во нејзиното „работничко досие“ забележуваат дека нејзе наводно и престанал работниот однос не доброволно, туку поради недоаѓање на работа три работни дена последователно (!?) – таа решава да се консултира со адвокат (А.Шоптрајанов) и да поднесе индивидуална тужба против аптеката во која порано работеше.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Интересен е податокот дека пред да се одлучи да иницира судска постапката тој, заедно со останатите работници од кои некои веќе имаа поведено спорови, преговараше со генералниот директор и неговите помошници- секретари, меѓутоа тие добиваа само празни ветувања, а во пракса ништо не се менуваше.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
3 Имено, пред да настане спорот – после вонредните парламентарни избори во 2008-та, Зефиќ две години (значи од 2006) беше директор на оваа државна установа за извршување санкции.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Нејзиното барање, врз основа на Наодот, оцената и мислењето бр. 2322 на Првостепената комисија, раководителот на подрачната единица го усвои и – во јули 2002 – донесе решение со кое се констатира преостаната т.е. намалена работна способност, со препорака за работа со скратено работно време.4
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А овој рок тече од денот на доставување на одлуката до должникот (чл. 14, ст.1 и 3 од ЗИ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Вујошевиќ има склучено договор за вработување на неопределено време и, пред да настане конкретниот спор, таа веќе имаше остварено работен стаж од 17 години во истата организација.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во ЈКП „Дервен“, во тоа време, веќе имаше неколкумина вработени кои, по разни основи кои беа предвидени и во Колективниот договор за комуналните дејности во РМ како и во Колективниот договор на ниво на работодавач, работеа со скратено работно време од четири часа дневно,5 а за тоа примаа соодветен надоместок (кој изнесуваше 85% од разликата меѓу платата што се добива за работа со скратено работно време и „нормалната“ плата која би ја оствариле доколку работеа со полно работно време).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено притисоците не стивнаа и натаму продолжуваа со несмален интензитет.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По ова, Анчевски, како член на синдикатот уште од почетокот на вработувањето, заедно со другите вработени – членови на синдикатот, се информираше за неговите работнички права и што може тој да преземе доколку истите му бидат прекршени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Пред поднесување на тужбите тој не разговара со надлежните т.е. со неговите претпоставени, за спорот да се реши вонсудски – бидејќи увиде дека веќе има „премолчена“ пракса на иницирање и добивање на судските спорови.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ваквиот, барем за наши услови, нов и „наопачки“ принцип на синдикална организација ја негира поделбата на активно синдикално водство (кое преговара) и пасивно членство (кое послушно следи) – која, впрочем, е и загноената рак- рана на македонското синдикално движење.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Конечно, во ноември истата 2006 година, таа стана правосилна и извршна. *
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А порано, пред доаѓањето на директорската позиција, таа работеше на работни места и позиции соодветни на нејзиното образование: како референт, технички секретар и архивар (кога имаше средно гимназиско образование), потоа стручен соработник (кога веќе имаше звање дипломиран правник) и, на крај, раководител на Секторот за извршно-управно и финансово работење.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И покрај сѐ Марковски – кој зад себе веќе имаше добиено еден судски спор против истиот свој работодавач и поради тоа беше земен „на пик“ – упорно продолжи да оди на работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Последното мајчино раѓање, за разлика од поранешните, се случи кога веќе имавме козле во семејството. А тоа брзо стана дел од семејството.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Драго ми е што децата не се тука иако жената сигурно веќе има јавила дека татко им умира.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Секој веќе има раскрварен меч во раката и мафта со него.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Прво таа како да ме праша дали ќе ѝ го направам тој себап , а потем јас како да ја прашав дали сака и уште што немав почнато да пречекорам во таа сауна за која веќе имав платен билет кога таа се созеде, со рацете се фати за блузата, заградувајќи се и се исправи во постелата.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Првите денови на мај, ние бевме веќе на крајот од таа делница и се појавивме на една чистина од која, другата машина веќе имаше почнато да копа лево надолу по еден каменен мев кој, велам, освен што беше каменлив, беше чист.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Од сувата гранка на сливата четирите врабици веќе имаа одлетано.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Можно е дека нема да ти напишам баш сѐ за Musicmaster, но сметам дека ти веќе имаш одредени информации, а јас баш и не сакам да фурам опширност.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Виртуелниот простор за полимедискиот уметник и теоретичар Peter Weibl е паралелен простор што не се вклопува во одредбите на њутновата okno.mk | Margina #15-16 [1995] 33 физика, простор кој овозможува симулација на објектите-слики, поточно како-божем- предмети и покрај редот на реалното; виртуелната топка може сосема лесно да се наоѓа таму каде што веќе има некој друг предмет.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Нејзината публика ја сакаше Мерлин како Мерлин - и тоа е вистинската природа на квалитетот на yвездите”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И покрај врежаното мислење, повеќеми­ната од неговите актери, пред да се појават во неговите филмови, веќе имаа одреден углед во њујоршките андерграунд кругови и во Ист Вилиџ (макар како ексцентрици).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И навистина, човек што првпат стапува во овој град, веќе има за него определен критериум и бара да види во нег оповеќе отколку во другите градови и многу тешко му паѓа ако претрпи и најмали разочарувања од било каква глетка или панорама.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Моите париски домаќини, овдешни долгогодишни работници, кои веќе имаа деца што одат на училиште, или се веќе подготвени за тоа, велат дека би сакале нивните деца да го знаат нашиот јазик и нашата историја и дека во нивните домови бараат да имаат катче од убавините на родниот крај и да ја слушаат „Билјана платно белеше...“
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Бидејќи веќе имав работено во продавница за плочи и бидејќи сакав плочи, решив форматот да биде 12” на 12”, за да може да се продава и во продавниците за плочи.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Има одредени идеи што многу подобро можат да се изразат визуелно (преку стрипот), а други пак преку пишувањето.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Над 30% од 15-годишни девојки веќе имале полови односи, што претставува изненадувачка бројка во споредба со двата проценти од 1979 година (податокот е од американските истражувања, но тој тренд може да се забележи и во останатиот развиен свет).
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Аскерот се разви во стрелци, толку густо, што ако се фатеше за рамо, можеше да направи танец од оро, на чело со „танчарот" бимбашијата, а опашката би ја држал Бахтијарпаша. Со пристигањето на десниот фланг бимбашијата издаде заповед за напад.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
—Ќе свршит како ништо! — одговори некако со недоверба бимбашијата кој веќе имаше искуство со герилските борби на востаниците.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Додека бев лекар практичар, сега од тогаш веќе има поминато 35 години, ми беше задоволство да излекувам некоја хронична настинка, да лекувам овчи сипаници, да се забавувам со малите сипаници.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Веќе имам нова која ми нараснува во џебот.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Според Ламби “во овој период партизанското движење брзо се развиваше и веќе имаше скоро 1.000 нови регрути без оружје.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Во бифето гужва. Ако собраниската сала беше празна, во бифето веќе имаше двотретинско мнозинство.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Набргу стигнаа и тројцата постари браќа кои веќе имаа свои семејства и не живееја со родителите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Фракталите веќе имаат важно културно влијание и прифатени се како нов вид на уметност.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Само, зборот заблуда веќе има други значења.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Таа ја подигна главата и ме погледа со таков израз во очите кој ме вкамени. Но веќе имав започнато.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Обичните веќе имаат пупки - скоро ќе развијат и ќе замирисаат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Само катмерлиите, оние што ги донесоа од Света Гора, подоцна развиваат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ќе почнат да зреат сливите, јаболката. Веќе има капинки, малинки.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
За надоместок, на масата веќе имаше бокал вино, црвено во стакло, гарантирано домашно.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Најдобар пример за тоа е филмот Уговорот на Цртачот, кој од 1982. веќе има култен статус.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Милан ги хранеше пилињата со летните тиквички, а салатата имаше пуштено стебленца на кои веќе имаше семе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Следните промени во оваа област дојдоа со рогацијата од февруари 2014 година со додавање на два нови става кои пропишуваа дека „преместувањето на странци кои веќе имаат засновано работен однос кај правен субјект во Република Македонија од еден правен субјект во друг правен субјект, нема да се поврзува со пазарот на трудот“, а дозволите за вработување на преместените работници се издаваат без да бидат исполенти посебните услови утврдени во овој закон.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Како што моторот рикна да брчи, така Иле се препали од страв, оѕверено погледна околу себе, и кога виде како децата веќе имаа спрснато да бегаат по улицата нагоре и надолу, спрсна да бега и тој, при што не потрча ни нагоре ни надолу по улицата каде што се разбегаа другите деца, туку спрсна кон реката и побегна некаде кон пералиштето и водениците и по реката којзнае каде нагоре.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Јас веќе имав едно согледување на појавата на црните луѓе: нивниот корен мора да е содржан во наметнатата ориентација на организацијата на живеењето.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
А студениот мрак веќе имаше почнато да ја поткопува од левата страна.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Перо веќе имаше изедено цело вреќе сон и имаше почнато да пие цела река вода за да ја згасне предизвиканата жед кога неочекувано зад себе чу шум.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Прашав, полуцинично (тој „полуцинизам“ веќе беше знак дека не ми е сеедно што почнувам да ја губам Луција, оти таа веќе имаше другари и таму, а не само во училиштето, каде што бев јас!), дали Партијата има намера да организира и кружок по џез и пушење марихуана.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се разбира, ја сакав Луција, но сега веќе имав пред себе нешто конкретно: едно убаво тело за кое знаев дека еднаш ќе биде навистина – мое.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не, не можам дури ни да си претпоставам дека заборавил на каде се има упатено.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И дали навистина можам да си претпоставам кој од нас двајцава има право да смета дека се наоѓа на вистинската страна?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зар поинаку ќе постапував ако знаев дека иследникот веќе има заклучено оти му се остваруваат намерите? Или обратно?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Што се однесува до мене нема потреба да одлучувам, мислам дека имам одлучено!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или си вообразувам!? (А кого уште го има за да побара совет и помош?) Сега, на оваа нова раздалеченост од Ивана, сфаќам дека тргнал да налее вода од потокот (или веќе има налеано?) па откако ме забележал застанал да ме пречека!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Девојчето веќе има во рацете убав букет жолто цвеќе. Еве го, се враќа.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Јас имав дванаесет години, Блаже исто толку, само некој месец повеќе, а Орде веќе имаше четиринаесет полни.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
А Пенчо веќе имаше висока става.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Излегле, на крајот на краиштата, од плакарот кога биле тинејџери и гледаат дека се горе-долу прифатени каде и да одат“ (16).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Меѓу механизмите за справување со општествената доминација за кои Адам сметал дека им се заеднички на разните угнетени групи што ги проучувал беа и оние што ги нарекол „бегање од идентитет“ и „внатрегрупово непријателство“.440 Овие фрази упатуваа на општествените и на индивидуалните стратегии преку кои припадниците на угнетените групи гледале да ги смалат личниот цех и психолошката болка на општественото отфрлање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во секој случај, веќе имавме можност да набележиме многубројни слични тврдења.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И си имаат стрејт-мажи да им бидат икони што ќе ги посакуваат – спортски јунаци, фотомодели, ѕвезди од големото платно и од малите екрани, мажи во униформа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Што, на крајот на краиштата, покажува едно такво одрекување, ако не дека воопшто стрејт-општеството е, всушност, многу понеотворено за настраните деца, особено за настраните деца кои сакаат да си ја обзнанат различноста од стрејт-децата, отколку што понекогаш нѐ тераат да мислиме?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Било како било, ним не им требаат геј-мажи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Адам, кого веќе имав пригода да го цитирам, ја објави својата докторска дисертација (која стана првата од многуте негови книги), по име Опстанокот на доминацијата: инфериоризацијата на секојдневниот живот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Секогаш е тешко да се знае дали ваквите тврдења – кои веќе ни станале толку познати и кои настојуваат дека геј-културата е нешто застарено, дека е нешто од минатото, дека е нерелевантна за помладата генерација и дека е веќе ненужна во свет во кој лезбејките и геј-мажите, ете, можат да се венчаат или да се избираат за шефови на држави (барем така е на Исланд) – секогаш е тешко, велам, да се знае дали со ваквите тврдења се искажуваат факти или желби, дали се некаква сепнатост од откривањето неочекувани добри вести или, пак, се артикулации на некоја желба просто да ја снема геј-културата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мислам на оние компилации на полуаматерски порнографски видеа, кои се продаваат на интернет и сега веќе имаат и повеќе од пет продолженија, во кои се прикажува толку груб орален секс, што тера на повраќање. Каков тоа друг секс може да биде понебратски, понеегалитарен, понереципрочен и понесиметричен?73
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И нема што да читаат романи, да гледаат филмови, да запишуваат предмети, да гледаат изложби и да одат на културни фестивали што се фокусираат на геј-мажите. ‌Во 1978 г., канадскиот социолог Бери Д.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во салата немаше место за сите. Меѓу нас се протнаа и тринаесет и четиринаесет годишници од кои некои беа дури и повисоки од нас кои веќе имавме нежен мов на брадите и под носот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Можеби тој веќе има одбрано некоја сосема друга.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Тука, покрај Густав Климт, седеше неговата две години постара сестра Клара, која повремено, сосема неумесно за салонот, грубо го удираше со лактот, го прекоруваше, а тој се правдаше дека неговото однесување е дел од слободата која му е потребна на секое човечко суштество.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој раскажуваше, ние црвенеевме, а Берта Ауербах сигурно веќе имаше решено уште таа вечер да му каже на овој млад човек дека ја откажува нарачката за семејните портрети.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не отидов во неговата соба, како што правев секогаш кога тој беше дома, ниту пак тој дојде да ме побара, како што правеше кога немаше сама да му потропам на вратата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Од собата излегов кога веќе имаше отидено во гимназијата, а пак се вратив на мојот кревет пред тој да се врати дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сега веќе има претставници на науката, како професорите И.А.Бодуен де Куртене,114 П.Лавров115 и В.Јагиќ, 116 коишто гледаат на македонските наречја како на одделен претставник на словенската фамилија јазици.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Уште тогаш, додека сите нејзини соученички веќе имаа момчиња, а момчињата веќе имаа по неколку девојки, таа сѐ уште чекаше да ѝ се случи првиот бакнеж. (Никогаш во животот нема да може да си објасни што е тоа што неа ја задржуваше да тапка неколку чекори зад животните искуства на својата генерација).
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Не кај очувот, кај што се преселија кога веќе имаше седумнаесет години, туку малку подалеку од центарот, во оние споредни улички, во куќата на дедо му.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
На ширинката пред нејзината зграда некои деца веќе имаа направено патеки во снегот и весело ги влечеа санките по нив.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Можеби ова е она што ми треба“, си помисли таа, „едно малечко, весело дете, да му го врзам шалот и да го испратам да си игра на снегот“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Младиот човек, стапувајќи во живот, може да си ги заборави науките.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Имајќи пари и вујковци, тој веќе има право на неукост и на среќа, но, картите му се неопходни: без нив, тој во најдобрите куќи ќе биде мртовец и него ќе го посочуваат со прст, како да е бегалец од оној свет!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Значи вака, на веселба... - рече разочаран стариот. И сега тоа веќе имаше успех.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сето тоа беше добро, како што беше добра и твојата прошетка низ сите соби на неговата куќа, кога откри дека тој во секоја соба веќе има по еден персиски ќилим, од оние, што ги ткаеа девојките во текстилната бригада. Тоа ти требаше да го знаеш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беа тројца селани и го цепеа високиот наврнат снег, оставајќи зад себе една длабока бразда, во која стапалките едвај се распознаваа; не многу далеку зад нив врнежот веќе почнуваше да ја зарамнува таа нивна трага, но тој ниеднаш не ја скуси нејзината змијолика издолженост низ длабоко притулената снежна шума, бидејќи за тоа време тие веќе имаа пробиено уште толку во матната белина напред.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Жалеше затоа што знаеше дека она старче сега веќе имаше поверувано, оти отсекогаш било подобро и ќе продолжи да биде, да се живее вака, без да му се даде на животот ништо од себе, без да се остави во него ништо свое.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На тоа Томо веќе имаше подготвен одговор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- О-о-о! Младиот господин веќе има ново друштво.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Затоа веќе имаше спремен одговор. - Не треба никакви пари!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Каде заминувате? Ако не е тајна! - иако и самиот веќе имаше откриено преку своето скришно истражување.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Оти почнав да се чувствувам како „шејтан“ жена, не помалку интелигентна од Сашо „Фактор Икс“, со помали фасцинантни предвидувачки способности од него, ама со аналитичен дух, кој може да се натпреварува со многумина што веќе имаат пола до час емисија, во која своите ставови ги оградуваат од уредувачката политика на телевизијата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Веќе имав подзаборавено, кога пред 17 години ме викнаа во болницата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ама, „аквизитеркиве“ не се откажуваат лесно, и веќе имаат нова понуда – Библија.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во неделите и во празниците, кој кога ќе има време, да почнеме со кршење камен за општината и за училиштето, за црквата веќе имаме искршено.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Едноставно, од дома ми рекоа дека веќе имаме неколку кои што ги зел брат ми, па така нема потреба да се трошат пари.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Си мислам: кокошката е моја, значи и гропчињата се мои. Две веќе имам, уште ли ќе отворам?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во тој момент веќе имав наполнето седумдесет години од животот, влегов во XXI век и почнав да заборавам без некој ред, разни нешта – лов на чавки, фрлање камчиња по површината на водата, влегување низ врата назадечки, првин руските, па француските денови и седмици, додека англиските називи за деновите ми надоаѓаа од сеќавањето, иако никогаш не ги имав добро научено.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сега Надењка е веќе омажена; по волјата на родителите, или пак по своја волја, – тоа е сеедно – за секретарот на благородничкиот фонд за старателство и веќе има три деца.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пиеше кафе и го читаше весникот „Гласот на јавноста“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во него веќе имаше отпечатен образец за договор за работа, во кој беше внесена и обврската за чување тајни. Решив да го потпишам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во почетокот, ретко разговаравме меѓу себе, можеби затоа што се бевме заколнале дека ќе ја чуваме тајната.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А мене сега, кога станав повозрасен, веќе не ми е јасно зошто сум ги кажувал тие зборови, зошто сум се шегувал...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Марија веќе имаше дознаено дека Богдан го напуштил Пансионот и го праша што работи сега.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Камилски веќе имаше во главата планови како да дојде до пошироки информации за врските на Фаик Коница со Борис Сарафов, но сепак не го оттргнуваше вниманието од Татковото кажување за меѓународната полемика за вештачки или природен јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Постарите веќе имаа научено, знаеја дека во стројот треба да се гледа право во челото на татенцето, другарот Аритон Јаковлески.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Кај стрико Ѓорги веќе имаше гости.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Овој пат Пол веќе има блескава кариера.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Се поздравија, тој веќе имаше купено карти и веднаш влегоа.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
За овие две ѕвезди на мјузиклот „Белиот јоргован“ имаше читано во „Илустрација“ дека веќе имаат неколку заеднички филмови, но ова беше прв пат да гледа филм со нив, кој само што започна.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Промовирањето на апликацијата на новата технологија како основна стратегија веќе има своја рефлексија врз помладите автори.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ѓура и јас веќе имавме по петнаесет години. Јас сакав да се облекувам, да се дотерувам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Претпоставувам дека вие веќе имате некое скришно место?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако веќе имаме еден збор како „ добар“, зошто ни е зборот „ лош“ ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа беше влага со топлина која ми ја пекмезеше кожата на дланката на која секој дел ми подигруваше од наглото опуштање на внатрешната напнатост и ме тераше да ја движам раката напред и назад и потоа да ја затворам со постепено, нежно враќање на прстите, што веќе имаа допрено сосема назад и горе, на благо испупениот мост, таму каде што се спојуваат двата дела на задникот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во безистенот веќе има продажба на петлици, па и јас сум со намера да почнам трговија со нив.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ибн Пајко беше од побогатите првенци рисјани, стана и аза во шеријатот, канонот го знаеше, еснафот го сакаше, рајата и чаршијата го почитуваа, ама Мехмед паша, кој веќе имаше седумнаесет деца, ако се земе и последното кое од најмладата анамка за ден-два ќе видеше свет, го насетуваше кај ибн Пајко само копнежот по свој пород, а сето друго никако не можеше докрај да го разбере.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тие години, кога беа пронајдени коските во Долнец, весниците веќе имаа почнато, многу одоколу и срамежливо, да објавуваат по некој збор на поединци, пред сѐ на роднини, за масовно погубување на луѓе, за масовни стрелања без суд.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Жегата се лепеше за мене, сама, сосема сама во пејзажот, од левата страна езерото, од другата планината која се издигаше горе до Гупешкиот манастир за којшто веќе имав слушнато.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Тој тон беше нов, но сепак веќе имаше повеќе денови како говори на тој начин.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Околу осум часот, ветрето од запад веќе имаше почнато да дува и заладуваше.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
5.  Интересно е да напоменеме дека РМ веќе има изгубено неколку работни спорови пред Европскиот суд за човекови права во Стразбур, и тоа токму поради повреда на начелото на „судење во разумен рок“ гарантирано во чл. 6 од ЕКЧП – пр. Нешевски vs. РМ (Жалба бр. 14438/03, Пресуда од 24.IV.2008); Ѓозев vs. РМ (Жалба бр. 14260/03, Пресуда од 19.VI.2008); Димитриева vs. РМ (Жалба бр. 16328/03, Пресуда од 6.XI.2008); Димитриевски vs. РМ (Жалба бр. 26602/02, Пресуда од 18.XII.2008) и др.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Но, Карл веќе имаше десет месеци, а Хелвиг ниту еднаш не беше предложил да го прошетаат заедно, со прекрасната количка што му ја беше купил.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но Богуле веќе имаше добиено уплав и не кажуваше. Молчеше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И во нејзината глава веќе има мисла како треба да ги соса бабата Петра, нејзините внучиња и нив двете, мајка си и себе си.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ме прифатија како нивно дете. Што туку биле дојдени од Бугарија , не знам дали веќе имаа деца , беа млади.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Нормално, бидејќи веќе имаа зафатено место во недоправената зграда на крајот од населбата, вагонот се растоварал во непосредна близина и од таму на раце се носеле пљачките и другите работи на првата плоча во зградата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Сега кога нашата група веќе има објавено четири-пет книги, по десетгодишното постоење станува појасно во која насока се развиваме.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тоа се однесува и на Интернет, кој постои на универзитетите (иако настана во американските воени лаборатории), но таа мрежа се шири и денес веќе има многумина источноевропјани со e-mail адреси.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
По месец два си проговорија за првпат кога го метеа училиштето и Крсте веќе имаше смелсет дури да побара и молив од неа, кога еднаш му се поткрши неговиот на часот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Стојо однесе на Велја сабота мазник зелник, јајца, сирење, сланина, a еве веќе имаат и млеко од кравите и козите,; ќе го прават Велигден со Трајка таму, а Илко ќе оди в црква да се причести и да се замеша во еснафот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Десет дена по св. Атанас се издутна уште едно дете со половина маки од оние кога и се стигна Нешка, оти веќе имаше едно искуство пред ова, и кога стрина Маловица, со радосен глас извика — „машала, машала, ерген невесто Доста!“ — на Доста и навреа солзи радосници.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во другите времиња, кога Татко носеше дома книги за јагулите, па за јанича­рите, па за Првата светска војна, таа веќе имаше поинакво мислење за Татковите илузии.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Потоа го праша дали за овие неколку дена што престојуваа овде, веќе имаат одредено мислење што ќе биде со селово - каде ќе припадне...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Питоми луѓе. Малку време се овде, а веќе имаат многу пријатели.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Додека го минуваше јазот доктор Јовановиќ не престануваше да објаснува дека Пеперутката е тука, покрај водата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Изгледа еднаш веќе имаше минато низ водата, бидејќи и пред малку, кога втрча во мојата просторија за да го објави пронаоѓањето на Пеперутката од ногавиците му се цедеше матна вода.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Цитира дури и една нејзина мисла: Ана вели дека ние, луѓето, кога веќе имаме храброст да го доживееме убавото во љубовта, треба да имаме храброст да се соочиме и со нејзините грди страни!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Претпоставувам дека веќе имавте контакти со Холивуд, можеби дури и понуди по првиот успех во Америка со „Човекот што премногу знаеше”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но, веќе имаше по десет кога го создаваше „Волшебниот брег“, шеесет „Јосиф и неговите браќа“, а „Доктор Фаустус“ го почна на седумдесет години.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Но, камерата не го прикажува оној што се препна, што падна на средината од патеката, а кој пред трката важеше за еден од фаворитите.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ѝ реков: „Ме радува, Рајно, многу ме радува дека сега веќе имаш на кого да се потпреш“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Стражарот го посоветувал да вози кон Велес ако веќе има намера да го престигне Штабот; и тој, види му го умот, место да го сврти автомобилот и да се врати дома, тргнува во потрага по Штабот на 23 Пешачки полк.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„А кој те поведе на тој пат, руски човече“, го прашувам јас.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Туку, може да е од што ти е мака на душата... за лозјето... Е, и мене ми е жал, туку...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ајде тој веќе има зошто да се лути: задоцнил. А и инаку пишман е што се родил...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Пријателу, сега уште поблизок отколку пред година (зарем веќе има толку) кога замина.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Од долги проучувања и набљудувања, веќе имаше и свои заклучоци: ако ѕвездите од северната страна започнуваат како престоени цветови да венат губејќи ја бојата и сјајот, претскажува дека ќе фатат големи болести по луѓето: улери, дамли, трески, тифуси, офтики, чуми, бисерки, приштови, заушки; по ајваните: шапови, бутури, метили, лигавки, сараџи, красти, струпци; по кокошките: слепило, вртиум; по кучињата: беснило; по полето: каклици, жудилки, глутници, спарини, мемли, скувалки, пепелаш; по дрвјата: пајажини, гнилачки, имела, трат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
По пат Тејлор ми раскажуваше за некој млад фолк пејач со име Боб Дилан кој во тоа време веќе имаше еден или два албума, но сѐ уште не беше доволно познат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И тогаш - се насмеа Тејлор - откако стана вистинска сензација и останатото, ме праша дали би сакал да му ја подарам и другата збирка.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мислам дека сите беа убедени дека ми е страв од авиони, но не беше така - едноставно сакав да ја видам Америка, бидејќи никогаш порано не сум бил западно од Вирџинија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Градскиот комитет за градежништво, комунално станбени работи и екологија по должина на булеварот „Јане Сандански“ - дедо, кај што се возевме кон нашата населба - веќе има засадено 5 000 садници на површина од шест хектари: липи, јавори, дабови, кедрови, украсни цреши и јаболкници, сребрени елки и околу триесет видови различни грмушки.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Мамо сарделите и бегониите убаво ти презимиле, веќе имаат пупки“, гледаше мама Злата пред влезот во куќата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Па во врска со сето тоа што низ детската фантазија посакувале младите допишувачи на недовршениот расказ, веќе имале реализирано конкретни средби и договори од двете страни.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Со особена почит Луан Старова XXII Доживував чудесна поттикнувачка солидарност со моите француски читатели на трите први објавени книги во Париз од мојата балканска сага, благотворна поддршка, која дотогаш и ми беше непозната и покрај фактот што веќе имав објавено дваесетина книги во земјата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Можеби и затоа книгите имаа успех во Франција, достигнуваа можна комуникативна полнота...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тогаш и подоцна сѐ почести беа вестите за тоа дека селаните ноќе чуваат стража за да се бранат од бандите пљачкаши, кои кружеа по селата и ваму-таму ги пресретнуваа џандарите со истрели; дека особено Македонците, кои страдаа и заради учеството во движењето на отпорот, а најмногу заради своето потекло, веќе имаа почнато да се организираат во групи за самоодбрана.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Јас веќе имав полна кутија со писма од нив.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Во едно интервју во Лондон, во еден од моите ретки луцидни моменти, реков дека разликата меѓу она што Бароуз го прави и она што јас го правам е во тоа што Бароуз едноставно ги лепи работите на хартија додека јас сѐ распрснувам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Толку силно беше неговото влијание. Морав да го искоренам тој Бароузовски стил.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не грижи се. Веќе има 500 илјади копии тираж.. ВГ: Морав да се научам да не пишувам како Бароуз.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Така ти треба, - свика Величе и веќе имаше камен во раката, само не знаеше на која страна да го џитне.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сонцето веќе имаше навалено кон зајдување и сенките ни се издолжија како попаѓани тополи.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Дедо попот, каков што го дал господ, веќе имаше приготвено за тргнување.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Од тој ден нашето село веќе имаше и крст, и знаме, и камбана.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Крај реката веќе имаше жени со ’ржани снопчиња за брцнување со крстена вода.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Сега авторот веќе имаше доволно податоци што ги собра по село кко парчиња од скршена вазна со убави изгледи да ги состави и залепи, да го добие изгледот на целата вазна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Веќе имаше и идеја. Сепак ќе ја посети вдовицата на Едо Бранов.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Што виде?“ го праша Летка. Едо веќе имаше решено. Влегоа во продавницата каде што Едо го побара блокот од излогот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој веќе имаше потреба да згазне на првото скалило од својата имагинарна скала.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Впрочем, Летка веќе има нова љубов.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Зошто му е? „Инвестиција“, рече Едо кажувајќи му го всушност објаснението на Су којашто веќе имаше можност да практикува менаџмент.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сега дури и уште повеќе зашто веќе имаше јасна претстава за просторната разместеност на селото и мизансценот по кој се движеа селаните пред продавницата и по средсело.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Едо Бранов, во текот на седум години, имаше целосно престанато да пишува (освен по некој расказ одвреме-навреме) така што пишувањето, таа краста, веќе имаше почнато сѐ посилно да го чеша.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Таа веќе има бележано маж, се работи за денови или недели кога ќе го истопори пред Митра!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ноќта добар дел од патот го има поминато, утре треба рано да се станува, веќе не е малтерџијка, скелињата по кои со една друга жена го качуваа тезгерето со малтер се расковани, зградата веќе има друго, бело лице наспроти црнината што бегалците ја таат во градите, и, за среќа, веќе има работа не во стопанството, туку еве сосема блиско, во фабриката.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
ако не можам да те сакам, вели, ќе можам да те тепам, како ѓуптинот ѓупката, вели, првин ќе те завиткам во една черга, вели, за да не можам на место да те отепам, и после ќе мавам, ќе мавам, вели, дури да ме заболи раката ќе мавам, дури да те засакам повторно, вели, и после на секое удрено место ќе те бацувам, вели, за да се сетиш зошто било тепањето, вели, младоста сонува, му велам, а староста само се сеќава на сонот, рекол некој, колку деца ќе имаме, прашува Горачинов, јас веќе имам едно, велам, ти имаш, вели, но сакам и јас да имам,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
2 Повторно утро, топло сонце и желба за пливање. Пак се најдов на Канео..., иако рано веќе имаше неколку добро истонирани машки тела за плакнење на утринскиот мамурлак.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сега веќе имав свое катче каде што можев малку покомотно да учам и, секако, да имам поголема приватност малку подалеку од моите љубопитни родители на кои им станав главна занимација.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се чини веќе имаше зготвено многу вкусен план за нејзиното вчерашно брборење.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сепак, чувствував дека тоа треба да го направам во моментот кога веќе имавме ќеш.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сега заговорниците веќе имале минимални услови да минат конкретно во акција.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Велиме господари, зашто за сето време додека работеле во визбата тие при себе веќе имале определена количина динамит.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Девојчето веќе има во рацете убав букет жолто цвеќе. Еве го, се враќа.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Кога и ние ќе имаме дечковци?! – се поплакуваше Весна додека одевме кон Капиштец. – Гледате, сите веќе имаат, само ние кутрите не.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Кога ќе дојде време – мирно реков јас, и бев сосема сигурна во тоа што го зборувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ми побегна Фрањо! – рече. - Пак? – се зачудив. – Колкупати до сега истото ти се има случено, а ти никако да научиш како да го чуваш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Лета веќе имаше решено од што најпрво да почне.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)