веќе (прил.) - почне (гл.)

Тие го лулаа и песничка му пееја... Веќе почна и да гуга...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ратка веќе почна да готви и по нешто и да снабдува од маказаречките продавници.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Работите веќе почнати за уредување на околината, на паркчето со туи и кедри, со по некоја клупа за седење и со поплочени патеки, стоеја до каде што стигнаа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ом okno.mk | Margina #15-16 [1995] 7 F ilippo Paul di blaster al ackerman Archiv e for t he ma il art C atego ry pos talnew sblog. com Во малиот темат за мејл-артот збутавме четири прилози, од кои едниот (за псевдонимите) баш и не сме сигурни дека припаѓа тука, но - Постои една личност со многу превези, ко Даркмен, а тука некаде веќе почнува и тематот за ВР.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во октомври тргна оној погребен процес „Хипи, верен син на мас медиите”, кој го организираа вистинските хипици, кои навистина беа вовлечени во организаци­ја­та на општествениот живот и кои ги презираа сите оние free-style клинци кои дојдоа во Сан Франциско во текот на летото.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Неколку месеци по ова новинарите веќе почнаа да пишуваат за тоа како Хајт Ешбери стана куп ѓубре и како сега сѐ стана валкано и одвратно.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
-, дури и кога ќе почне физичкото злоставување, дури и тогаш ќе постои она што се нарекува сингуларитет и отпор, сеедно каде е манипулациското тежиште и сеедно колку дуелот во суштина е нерамноправен, и во двата смисла; повторувам, сметајте го ова како еден залажувачки нацрт- итинерер, како мешаница од траги, како еден пародичен хумор, како, најпосле, симулација на борба, бидејќи тие веќе почнуваат да млатат (синхроно, бидејќи индивидуализмот, пак, за нив, е најстрашното нешто и затоа повеќе ја преферираат снајперската безобличност и тој тип на потпис, егзекутирање од дистанца, речиси без џелат, сѐ во какофонија, метеж и хаос од удари), најдобар пример е проширувањето на кампањата против Сорос кој, сакал- не сакал, можеби неправедно и пренадуено но ете, тоа му го сторија наци-социјалистите од сите бои, од Будимпешта преку Загреб и Београд па сега и во Скопје - стана симбол на просветеност и цивилизираност, едно светленце надеж среде овие страшни ветрометини каде цели класи и нации исчезнуваат преку ноќ, среде целава оваа безнадежност. 6 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Таа есен се чувству­ваше дека сета таа хипи работа беше уништена уште во текот на летото - едноставно стана премногу голема и премногу комерцијална.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
ТУРИСТИЧКАТА атмосфера веќе почна да преовладува во бугарскиот главен град.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Јас веќе почнав да го вежбам тројното салто на палачинката, го вклучив засилувачот да се загрее и го подготвив твојот омилен репертоар на стари, забавни, македонски, најубави...
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Уште околу свети Атанас началството презеде мерки за формирање тројки, кои во новата пролет ќе треба да заминат на терен, и тие веќе почнаа да се наѕираат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нерамната борба се разврза откако се понаместија четниците и аскерот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе, кај одеше, што земаше — секаде плаќаше преку разни бакшиши на децата — награди за извршени услуги и други подароци на посестримки и нивни блиски.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Организацијата веќе почна да фаќа корени насекаде, а Мариово во прв ред беше организирано, бидејќи со своите густи гори тоа беше природен заштитник на оние обесправени што сакаа да се борат против тиранијата на султанот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А веќе почна да се разденува.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ги овргали своите сиви гулабови очи, од кои веќе почнаа да течат солзи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Може Андона го собраа да го јадат — одговори постариот и веќе почна да ја стиска берданката во рацете.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Адолфина, паулина, марие и роза - сал една би била вишок во драмата на чехов а сите се отпишани од тефтерот на брат им зигмунд фројд отла и кажува на адолфина дека ги довеле во логорот во терезин и дека е најдобро тука да останат што подолго отла и кажува на адолфина дека храната е еднолична, катаден супа од леќа а попатно и спомнува дека има брат по име франц кафка адолфина веќе почна во себе да го портретира кафка мачејќи се во шеширот да му ја смести ергенската несреќа - во бараката на трудниците несреќата има друго име во предвечерјето на смртта и без месечина јасно се гледа дека црното млеко не е поетска измислица под црно сонце во црна темница четирите сестри на зигмунд фројд спокојно го чекаат црниот воз кон невратот рано в зори и не го забележаа брат им зигмунд како нервозно се тртка лево-десно на перонот пред да си ја испрска совеста во ѓолчето од сестрински солзи.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Во однос на сите тие интенции капетанот Мекдоналд бил многу јасен кога, во извештајот истакнал дека Цветко Узуновски “многу буквално ја сфатил Атланската повелба“.357 При крајот на 1944 година веќе почнале да се наџираат конутирите на идните настани кои требало да ја определат судбината на балканските народи.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Мускулите веќе почнаа да го болат, челото му се ороси со пот, а тој со стиснати заби продолжуваше да се напнува, да се инаети, да се надминува себеси.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Веќе копнееше за човечки збор, за нежна мајчинска грижа, за топлиот светол дом, за училиштето кое сигурно веќе почнало да работи, за другарите кои го чувствуваат неговото отсуство и ги пече неговата неизвесна судбина, но колку повеќе им се предаваше на мислите, колку повеќе се пушташе тие да го водат, толку повеќе го разјадуваше немирот, па стана, иако уморен, се фати за секирата и го почна својот двобој со Јурукот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Момченцето можеше да ја продолжи уште, но кучињата веќе почнаа да покажуваат знаци на лутина, па им го даде лебот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Не мора да го молиме сега, кога веќе почна да пее. Вака ќе биде цела ноќ.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Рози веќе почна да чувствува колку е убаво што се наоѓа во орбитата на оваа прекрасна жена и мајка, да биде допрена лично од неа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
По неколку месеци Земанек возеше на едно тркало речиси како мене, и веќе почнаа да доаѓаат и луѓе, да нѐ гледаат, оти се расчу за нас и нашата вештина.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога ја зедов секирата в рака, Орде веќе почна да удира.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Утредента веќе почнаа првите циркуски проби на широчината.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
-Кој го движи умот? – праша Еразмо, за секој случај, иако веќе почна да разбира по нешто.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Ќе врне, веќе почнаа првите капки.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Претставата веќе почна! По сцената летаат самогласки брза како карате удари.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Исчекувањето предолго се влечеше, веќе почна да нервира.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Ваму,“ прошепоти таа, „има една кабина.“ „Веќе почнав да се прашувам,“ рече тој.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
И тогаш, кога веќе почна на моменти од болка да ја губи свеста за себе, сфати дека излегол од шумата и дека светлината што ја гледа на некои стотина метри пред себе не е ѕвезда, туку прозорец на осамена колиба.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Од себе го извади она што му се чинеше како последна сила и со тежок чекор, со раката сè уште притисната на градите, веќе сосема влажна од топла крв, се упати кон оџакот што чадеше...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Нејзината коса сè уште мириса на чисто во зачадената просторија, нејзината дланка веќе почнува по малку да се поти нежно стегната во неговата, а во ребрата го чувствува нејзиното срце – чука од некоја нејзина, за него сè уште непозната длабочина додека тој полека ја води, со сигурен чекор.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ќе мора да се смислат и пооригинални комбинации, си мислеше, затоа што и луѓето веќе почнаа да чуваат необични миленици.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Потоа, кога веќе почнав да ви кажувам за таа страшна гарсониера во Карпош, да ви речам дека неа никогаш не ја проветрував од страв, се разбира, да не нешто ме видат соседите, некој вишок прашина и застаеност да не им сетат затруените носеви.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И веќе почна да мисли каде би можел да очекува да го сретне.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се приближуваше полека и еве веќе почна да го опфаќа во своите пипала она кревко, тенкото, исправено срнче, што стоеше на виделината на зората во некакво сиво, свилено просребнување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Затоа, ако веќе почнеш со потрагата, те предупредувам да не брзаш.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Дали оти на крајот на осумдесетите веќе почнаа да се мешаат работите во бившата наша татковина или едноставно таква беше процедурата, кој ќе знае?
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Ката ден веќе почнал да оди на лов и да ваќа риби момчето, арно ама како тие риби уште еднаш не беше ватил, при сѐ што сеедно одел на тоа место да ваќа; сѐ што ваќал риби биле не за да речи чоек машала, чунки биле грди и не сој, та дека биле таквие, цареа ќерка уште еднаш ни барем в очи му се опулала на момчето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
По некое време, сторил ниет царот да ја мажит ќерка си и распуштил абери по сета држаа негоа по момчињата: кое момче ќе ја погоди што нишан имат на снагата ќерка му, ќе му ја дал за невеста.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа чу царот оти било едно момче од долна рака (долна фамилија), недраго беше му паднало и не сакал да му ја даит, арно ама цар што ќе речи, збор назад не се враќа. што измислил царот еден маривет: зел четириесет зајаци диви и му 'и дал на момчето да 'и пасит; четириесет дни без да му загинит еден; токму четириесет пак да ѝ донесит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Мажите веќе почнаа да шијат брич-панталони, а жените шајачни фустани со црн сатен и со лимби.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во тој момент веќе почнаа да се рушат ѕидови, градови, граници, исчезнуваше оној свет што беше зацртан во мојот буквар.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Веќе почнав да правам одреден план, отисокот за Големото стакло.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
А кога веќе почна разговорот за смоларата, тежината на летната запара исцеди од челуста на Отец Симеон решеност: „Не се враќам веќе таму.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Седнавме подалеку да се одмориме, веќе почна да се зазорува па јас им предложив: Другари, кој ги сака овие чизми, ќе му ги дадам за замена за опинци.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Веќе почна да зазорува, а ние држевме тишина за да поспие таа. Не помина ниту полсаат а татко ми пак дојде.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Германците почнаа со ракети да нè осветлуваат, одвај се спасивме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ѓоко заличува на маж. Веќе почна да се подбрикнува под носот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тој, ми се чини, веќе почна во чекорот да ѝ гледа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Си дојде дома, но не само што падна физички, овојпат и психички веќе почна да се менуваш.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Па, веќе почна да прашуваш кога ќе те пуштат од болница.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Попот ги сврши молитвите пред олтарот, Кушо ги дочита утрените псалми, попот ја кади црквата, Кушо отпева, и веќе почнаа и селани да идат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ама веќе почна да се замрачува, а некој почна да врви во дворот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Е, — море веку, море! Се скрасиа веќе нашите жени, тики и Ѓупки веќе почнаа да зимаат марјовците, — си велеа едни.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Веќе почна да се разденува...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Кога веќе почна да наближува ноќта а подготовките за разделба од наредниккот беа завршени Раде ги отвори очите.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И над сѐ заради потемнетите греди кои како да пристигнале утринава, негде од далеку, од некој друг живот и веќе почнале да раскажуваат за минатото.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Овој напор го огрди, уште повеќе го остаре неговото лице, уште повеќе му ги избразди и му ги искриви брчките.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А таму веќе почнуваат да се редат една зад друга. Растат редиците во црно.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Луѓето веќе почнаа да не се трпат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Црната кадрава коса и ги покрива рамената, се распостелува по плеќите, го допира подот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Им затреперуваат брадите. Затреперуваат образите. Загледани во ливчето хартија, одвај ја подголтуваат насобраната плунка. Се шират зениците.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Надвор веќе почна да се стемнува.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Треба да им кажам на другите деца! - очите веќе почнаа да ми се полнат со солзи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И Миле беше таму. Тој се бесеше на мостот и трчаше по решетките.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Лулашки
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Слушај, тато, што пишува: - Како што изјави Тутиќ исцедените води од депонијата веќе почнале да се слеваат во Маркова Река, а од самата депонија една третина од непокриениот отпад се фрлени кожи...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Беше речиси четири часот попладне, и јас веќе почнав да се загрижувам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Возот веќе почна да свири, а јас уште не можам да се расшеметам, да ми се расчисти во главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе почна и со прст да нѐ покажува, направо да ни се дере.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И веќе почнав да притискам да ме вратат. И амбасада и лекари, сѐ. Само за враќање тупам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И нејзе ѝ се спиеше, а веќе почна да се разденува.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
А Стомачето ликуваше како, божем, јас сега се воздигнав од неговите зборови, па сега веќе почна да размислува, се чинеше, следејќи му го изразот на лицето како пожестоко да ме спушти.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Бреза, голема, мала моја, во нашиот крај девојките на твоја возраст веќе почнуваат да размислуваат за мажење и си одбираат момче што ќе им се допадне.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но, веќе почнав со лагите и браќање немаше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дали ти имаш некоја своја љубов, дали некој ти се допаѓа повеќе од другите, и ти нему?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Таа со сомневање гледаше во Бак и во синџирот, го врза и ме викна да ѝ помогнам околу местењето маса за ручек.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)