Драмата може да почне. За помалку од минута, публиката веќе реши сѐ околу симпатиите и антипатиите“ - можеме да ја сметаме за пример на елементарна симболика која не го вклучува културното наследство.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Кога веќе решил арам леб да јаде, мамица му негова...“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
А јас знам оти веќе решив, и нема враќање назад, ми вели Босилка.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Кога веќе решив да ви раскажувам за Исак, Кејтеновиот син, би имал толку убави, нежни и незаборавни спомени, толку чисти и светли мигови кои не верувам дека некогаш можеда се заборават.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)