веќе (прил.) - ми (зам.)

И знам дека штом таа сина точка биде доволно згусната, ќе тргне кон мене ширејќи се во некој облик во некој нов настан што ќе го доживеам, што ќе ми донесе нова страотност и веќе ми студи од страв.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
ЛЕНКА: Ако си намислил да се жениш, ајде… Приготви за мене чевли и работата е свршена. Вета веќе ми сошила кошула.
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Не прашав дали си кренавте паметник но вашите раце од мрамор веќе ми тежеа на рамото.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
- Каде си? Окапав чекајќи те! Моиве дома сигурно веќе ми ја подготвуваат јамката.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И затоа, петпати ќе ѝ ѕвони за да ѝ каже: „Колку минути поминаа откако си замина? А веќе ми недостасуваш... очајно“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И што да гледам повеќе, си мислам, веќе ми е срам и ми е страв да го гледам повеќе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Веќе ми е срам и од мене и од жената, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Јас мислев некој ќос прета, вели и ме одѕидува, ги растуркува камењата. Свеста веќе ми работи ко аероплан.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Вистина? Еми добро де, шо е проблемо?“ „Нема проблем. мислам дека желбата шо си ја посакав преѓе веќе ми се оствари.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Веќе ми е срам да живеам. Сите што умираат се помлади.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Некаде, подолу, некои жетварки жнееја јачмен и пееја: „Горештина, омарнина веќе ми се здодеало“ Трајче требаше да мине преку мостот на реката Сатеска и да премине на другата страна кај Крива Воденица.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
И, како совршено заокружување на сѐ она што веќе ми го имаше речено, онаа смешна додавка: иако не бил моментот за спомнување обетки, белегзии и други женски глупости ете, таа и тоа го прави па затоа сите отклоненија во нејзиниот разговор да не сум ги сфаќал сериозно.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Шамијата не си ја ставив преку глава та рацете веќе ми мрзнеа.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
— И јас овде имам дете, велам и солзите веќе ми се закреваат оздола, ми капат во филџанот, во кафето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе ми горат ушите, образите, мислам и косата ми чади.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе ми жежи, ми ги гори прстите, а јас не се иставам, не ги поттргнувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега веќе ми е подојдена душата, понаместена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нозете веќе ми потклекнуваат ко засечени.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А од десното наше крило веќе ми го нема митралезот, не го слушам. „Крило е дел од фронтот на борбениот ред од единицата што се наоѓа помеѓу крајната точка на фронтот и центарот на фронтот.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Срцето веќе ми спие, но очите уште ги држам отворени.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе ми се мати во главата, ме тера на повраќање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не ни оставија место за сакање, му велам, но Горачинов веќе ми ја затвори устата, не ме остава така да зборувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
лежам јас ко пуштена одозгора, мислам од врвот на небото, белузликаво како немирните лисја на маслинките што ми светкаат од брегот, умот веќе ми е избеган кај детето во Чехословачка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некои жужлиња веќе ми дошле в уши и дрвото, над нас, ми полетува кон небото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гласот веќе ми замалува, кон никаде не оди.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дланките веќе ми се потат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Здравјето веќе ми попушта: ми се одлева некаде, ми бега од снагата. Ми бега и облеката од мршата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Почна да ги чести и луѓето со кои беше. Веќе ми надојде нервозата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)