Овдека веќе ништо не се знае, вели Оливера Поточка и излегува на улица.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе му застанат очите наблиску и веќе ништо не пушта меѓу нив да помине.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Веќе ништо не се слуша, велам, и так, се прекинува врската. Се исклучи телефонот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И веќе ништо чудно и привлечно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)