Времето бара олеснување – рече старецот. – Ние сме на средина меѓу набрекнатата утроба на небото и жедната утроба на Земјата: тие, одвај чекаат да се соединат, толку многу си се потребни еден на друг, што веќе трпението им попушта.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ја пикна раката во појасот и извади едно мало шамивче, го разврзуваше полека, толку полека, што мене веќе трпението ме напушташе, па веднаш викнав: - Дај да ти го одврзам тоа! Што се мачиш!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)