Кога ќе дојдат кај Лидија – тој е веќе пред зградата.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Навечер веќе пред портите на перифериските улици излегуваат жени и си ги чешаат јазиците.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Морето е веќе пред нас, се набира и се рамни, се рамни и се исправа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Веќе пред десетина, ако не и пред повеќе години тој ги сретнал забелешките на непознатиот монах водени по маргините на светите книги.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Имајќи ме мене, тој зајде и така се најде во противречност и сега, како што вели и самиот во една своја песна, ќе мора да ја повторува лекцијата на животот, ако воопшто има веќе време и ако воопшто има веќе пред кого, да ја раскаже таа лекција и одново да го положи испитот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)