Дури беше силен моливот - тој и душата своја ја пресоздаваше во значења и знаци и тој тоа го правеше со големи пориви, со голема жар: уште недозапишан претходниот - тој од твоите усни го читаше и поземаше веќе наредниот збор, го обликуваше покрај другите и им го оставаше во наследство на времињата и незнајното.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
А веќе наредниот ден илјадници изгладнети деца како мравки се разлазија низ маслиновите гори.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Ах, тој молив, човек во човека На Јован Павловски Кога ќе докрајчи моливот, кога ќе снема сили никакви траги да остави зад себеси, човек не треба ништо да му зборува, ништо да му доверува.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
А веќе наредниот ден илјадници изгладнети деца како мравки се разлазија низ маслиновите гори.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)