веќе (прил.) - наш (прид.)

Ете, ти веќе нашиот метох го знајш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Е, — море веку, море! Се скрасиа веќе нашите жени, тики и Ѓупки веќе почнаа да зимаат марјовците, — си велеа едни.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Тоа, хе-хе... Овде веќе нашиот филозоф почна да замаглува.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кадијата го поправи. – He џанум! Како ќе сечиш главата на наши деца! Тие се веќе наши.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
„Достатно глупо. Но како јас, ете, немам чувство за мирис и сепак, чувствувам смрдеа?“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)