Нам веќе ниеден ден не ни треба за овде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Едноставно, се разбудив едно утро без средето на светот во себе, и знаев дека не ќе можам да изведам веќе ниедна точка.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
После таа теза на Ласиќ веќе ниедна национална културна величина не заслужува безрезервно почитување, како што ни најмалата слабост или глупост дури и на најугледните не смее да има право на милост.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)