веќе (прил.) - остар (прид.)

Под неговото длето, му се чини, подлегнува пркосен непријател во челичен оклоп и само нему му е одредено да го продупи со мечот (длетото е веќе остар меч) на човечката правда.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)