Инаку, сè би било едноставно (кога е веќе сложено) – како да ги распределам новите текстови во книга?
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Како што вели мојот неодминлив пријател Хорацио Цвикало: „Кога ти е во глава, приказната е прекрасна, кога ја кажуваш, веќе е малку полоша, а кога ќе седнеш и ќе почнеш (премногу) да мислиш како да ја запишеш, станува банална“.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)