А што се однесува до самата постапка на оваа лоша мајка, таа е сосема јасна: оставила судбината да го реши случајов ама онака како што таа посакувала.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Тавел пишуваше и детални сценарија, но Ворхол не се придржуваше до нив; во случајот на Vinyl тој дури и ги саботираше пробите, па во филмот е видливо дека протагонистите го читаат текстот од offscreen поставените табли (“idiot sheets”). Vinyl е немарен филм, немарен во својата структура, во својата иконографија, техника и изведување; полн е со немарности во однос на ефектот, такашто дури и луѓето кои го почитуваат Ворхол повеќе ги поздравуваат и ги сакаат филмовите на Пол Морисеј, во кои идеалите на вештиот комерцијализам - а тие СЕ идеали во оваа земја - прават доследен напор да забавуваат. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 105
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Затоа и станува сосема видливо дека сепак на Пелагија попожелен ѝ бил оној Козак што ја очекувал на здоговореното место одошто родената ќерка.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Заедничко во овие обиди се нивните ограничувања кои се јасно прикажани, и, како и самите резултати, и тие се видливи без никаква мистификација.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
И толку и од посетата на Танаско и Пена во тој неделен ден посветен на малечката Пелагија, сега веќе сосема видливо дека е вистинска копија на мајката Пелагија!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)