Тука, сепак има нешто чудно – целото попладне силно мислев на Теодора, на фотографиите од Miroir du merveilleux“, дури се спомнав на двете момчиња, на кои, во едно бистро, засолнети од дождот, денот по посетата на галериичката, возбудено им говорев за надреалистичките двојки.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)