гласен (прил.) - ги (зам.)

Сите овие мои размислувања, можеби во некој поинаков редослед, гласно ги искажав пред Боге од Бањи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Старчето молеше да отвориме, колнеше, гласно ги повикуваше светците.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Публиката како и самата да учествуваше во програмата: луѓето мавтаа со раце, викаа, потскокнуваа од дрвените седишта и гласно ги искажуваа своите впечатоци.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Бај Шишко е тврд на ушите, поради тоа кога зборува многу гласно ги кажува сите зборови.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Целокупно да си ја одомиме Ѕвезда - како што е редот... си шепоти мајка Јаглика, невеста Трајаница - небаре се плаши ако мисливе гласно ги изговори не ќе е на арно.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Кога застанаа пред влезот на куќата во која живееше баба му, Илчо, иако премрзнат, направи неколку топки од снегот и смеејќи се гласно ги фрли на татко си.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Од нив тогаш ги учевме тие песни и ги повторувавме и на часовите по мајчин јазик во тукушто отворените македонски училишта во нашите места и гласно ги пеевме и во домовите и на прошетките таму во туѓи места...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Отсекогаш верував дека ваквите разговори нему многу му годат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)