гласно (прил.) - зборува (гл.)

Види ја, не може таа без маж! Слушаше како гласно зборуваат зад неа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Прекина. Му се пристори дека гласно зборува.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)