горе (прил.) - и (сврз.)

Некои, уште од црква цврцнати, поведоа танец, искочија горе и целото поручек помина за сите како една минута.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Неговиот стан беше седум катови погоре и Винстон, кој беше на триесет и деветгодишна возраст и имаше воспалена проширена вена над десниот глужд, тргна полека по скалите, одморајќи се неколкупати до горе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше штипјанец по потекло, а живееше во Риека, во трикатна куќа - највисоко, горе и од балконот, како од видиковец, се гледаше цела Опатија, Ловран и неговиот град како да се еден.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Да појдеме горе и со Иван да размениме мисли. За вакви работи му сече умот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
-Секогаш сум се плашел од случајности. Сѐ е пресметано, до тенкости проучено и, наеднаш, стоп. Слушај, Арсо, за сега не. Да појдеме горе и да размислиме.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Стишен и растреперен од гнев и слабост, со уште непритивнато негодување, но привидно скротен, се качува горе и дувалото започнува да работи.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
МАРА: (гледа горе и ја поткрева марамата од главата).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
По четириесет дена душата ќе му летне горе и Бог, ако е лицемер, може и до себе да го прими.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Долу зад трансформаторот врвеше потокот што доаѓаше од правецот на црквата горе и овде врвеше низ мала песочна рамнинка.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Беа богати бели партали јужен снег и којзнае како сѐ уште не се свршува таму горе и еднаш да преврнат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Митре! - молскавично се пресече глас. - Мамооо!!! - Мамооо!! - се развикавме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И црневица се растури накај џадето, Турмата како диво надојдена река, црна, огромна, разофкана и развикана, расплакана и разлелекана - надоаѓа, надоаѓа, се згустува; истечува од горе и дотечува, бучи, завива, вие, тупа, дига облак прав, го наполнува просторот, се влева во ендеците, се втиснува и се растура меѓу камионите, ги опкружува, се збива, се рои, во бранови се фрла, трча, клокоти, врие и вика гласно, болно, продорно, пронижувачки, жаловито, галежливо, тажовито, испрекинато, молбено и шепотливо: - Е-е-е-е-е!!!...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Порано, во помлади години честопати одев горе и од таму, од Цуце, со дуљбија ја гледав нашата куќа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тие се качени горе и убаво се утврдени...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ни земја ни божјак – само троа месечина горе И еден крст што да ги покрие сами - Амин.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Се качи горе. Неговата глава ѕиркаше од горе и ѝ се смееше. Ја подигна шапката: „Збогум, Кора.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Прекрасно, горе и горе, светло, блесок, бомба од брилијантни бои, црвена, жолта, сина, зелена, бела, златна.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Во мансардата? Тргни ја раката од скалилата, Вилијаме Финч. Ќе се качам горе и ќе те избркам од тоа гнасно место!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Знае тој што сака, нема кај него погоре и подолу.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)