Џуди Гарланд, пак, станала жариште на еден машки геј-култ во годините пред Стоунвол бидејќи, далеку од тоа дека нашла нови зборови да го опише настраното искуство, сепак, некако им дала глас на неискажливите копнежи на геј-мажите без воопшто да ги изусти.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, класика е делумно поради тоа колку јасно и отворено артикулира едно искуство на настран идентитет кое дотогаш ретко се опишувало со толку луциден, трогателен јазик. (Можеби Бет Гринфилд сакала да го замени тој класичен срчен крик за лезбејскиот/трансродовиот јад, романот на Редклиф Хал Бунарот на осаменоста од 1928 г., со некоја политички не толку недрага, посовремена верзија).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Џон Клам, кој растел во 1950-тите, не страдал од таква забуна.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Така, послужила како делотворно средство за машка геј-идентификација.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)