десно (прил.) - од (предл.)

Таман припна горештината, по пресопта; ги фрлија сакмите под леските на лево и десно од локвите, наизлегоа булуци овци, брави, шилежиња и курдисаа да пладнуваат и тие.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Лево и десно од бункерот на Киро, рафално пукање на автомати и пушкомитралези.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Дреите спрострени на жолтото, како килибар песоче, десно од колјата, сигурно се потсушија веќе. Треба да се испрскаат. Водата и сонцето најарно ги белат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Таа станува од местото, тупка со наланите по чистото светнато калдрмче, над кое држи ладовинка стара лозница.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Веднаш десно од пангарот имаше свеќник под иконата на свети Никола.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Го знаеш пократкиот пат до утрото, само сврти десно од погледот па лево од паметот. Тука сме. Веднаш до знакот „не проаѓа“.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Десно од нас онаа главна доплажна, наџиџана улица – барови, бутици, агенции, барови со виртуоз бармени, коктели, жени, пијана музика, пијанства...
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Десно од раката ставена на маса, беше филџанот кафе, сега празен, оставен само со црниот талог внатре.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас не верувам дека ова е сосема точно, бидејќи семејството на Никола секако се погрижило да му најде пристојно место, ако ништо друго, кај нивните семејни гробишта што се наоѓаат десно од влезната порта на гробиштата, на она мало возвишение.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Како што ги отвори очите, така пред себе, седната на еден стол крај масите отспротива, ја здогледа Елефтерија и, вертикално со нејзиното исправено торзо, дебелиот сиџим чад што малку десно од нејзиното теме се ширеше хоризонтално поставено облаче.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Прво го извади пакувањето од половина килограм со немелено кафе и го стави на масата, в десно од себе.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Долу, под насипот по кој врвеше пругата, десно од нас, под еден орев, беше паркиран џипот на Фискултурецот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И се узна така дека исто слово стоело од лево и од десно од средето на клопчето, од буквата „Ж“, небаре огледало е таа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Десно од мене видов еден прекрасен мозаик со паун; до него видов уште еден, на кој беше насликан пајак во мрежа; бев уште пијан и мозокот ми создаваше чудесни слики: „Овој паун овде што ги покажува пердувите е Фискултурецот. Види го колку е смешен!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Стоев десно од неговото биро; гледав кон листот, но свеста ми се виеше; светкавици ми излегуваа пред очи и мислев дека ќе се онесвестам секој миг.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој некој што пред нас стигна беше – Лествичникот. Стоеше Лествичникот гордо, самовозљубено, десно од логотетот, а ние влеговме правливи, вошлосани, усмрдени од долгиот пат, од подвигот наш.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Селска сиромашна соба на земја; лево во дното врата; десно огниште со прозорци од страните, а под нив камари; десно од вратата прикачена е ламба.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Значи, на горниот кат напред има по два прозорци лево и десно од балкончето, а по два прозорци исто така на долниот кат.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Десно од патот се двоеше тесен каменист селски пат, кој што водеше направо под планината.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Влегувам во една барака, а врати и лево и десно од мене, не знам на која врата да чукнам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Меѓу два реда сиви и нерамни куќи пијано расфрлени лево и десно од улицата почнуваше театар.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Десно од патот се спуштала кон своја длабочина збрчкана стрмност, лево ги запирале грмушки и камења.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Двајца, беличот Блаже Задгорец и Богдан Преслапец, му пришле, другите чекале. Триесет и шесте запреги зад скршената кола биле беспомошни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најде голем и цврст стап на патеката, го крена, го изгледа и удри неколку пати по тревата лево и десно од патчето да види дали ќе се скрши, не, не се скрши, ама тревата ја сечеше како срп сѐ до коренот и така, удирајќи лево и десно по патчето, загледувајќи се по крошните на дрвјата од каде летнуваа куп птици преплашени од мавтањето на стапот, туку одеднаш се најде на една ширинка.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Лево и десно од улицата послана со свеж асфалт, ред стојат долги згради со сиво - бела фасада, високо -квадратни прозорци со железни шипки, големи, искривени врати.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)