Во тој момент градоначалникот го виде забрзаниот крупен свештеник кој ја обавуваше функцијата на настојник на митрополијата, облечен во тешко црно расо што ветрот го лепеше на неговата корпулентна фигура, како се движи директно кон него.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Алузијата беше упатена директно кон Рада, која само лежерно ја одмери од глава до петици.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
„Ве барав и дома. Ми рекоа дека сте на прошетка...“
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Одеше директно кон нив, немаше бегање.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)