добро (прил.) - рече (гл.)

(Се вели, во злодух, дека тие се сателити на кој било авторитет.) С est bien dit, mon vieux! (Добро речено, стар мој!) продолжи Камилски на француски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
ФИДАН: (Прифаќајќи го бардето). Добро рече ти Божине: Секоја сила со време... Туку, нејсе... (Пее).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Наравоучение: Добро рекле старите - „Додека не го фатиш со своја рука – џабе“.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
А сега, како да не беше тој, како друг некаков човек да говореше со неговата уста: - Ти, Веле, започна полека стариот мајстор, - ти добро рече, аџамија.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
ЗАФИР: А, Костадин што го доведе.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)